Gerestaureerde kerktoren vroegere Wilmarsdonk en bijbehorend kunstwerk ingehuldigd

Matthias Diependaele, Vlaams minister van Financiën en Begroting, Wonen en Onroerend Erfgoed: “

De toren van de Sint-Laurentiuskerk in Wilmarsdonk heeft naast een grote historische waarde ook een onmiskenbare symbolische functie als enige bouwkundige getuige van het verdwenen polderdorp Wilmarsdonk. De gotische toren werd in de vijftiende eeuw gebouwd en is de meest imposante van alle kerktorens in de poldergemeenten van Antwerpen. Ik ben dan ook erg tevreden dat het Havenbedrijf Antwerpen-Brugge dit speciale relict dat zich midden in de bedrijvigheid van de haven bevindt, koestert. Op het gelijkvloers zal de toren toegankelijk zijn, de rest van de toren wordt het domein van vogels en vleermuizen. En ook dankzij de kunstinstallatie krijgt het monument zo extra functies. Via het agentschap Onroerend Erfgoed steunde ik dan ook graag dit restauratieproject met een erfgoedpremie van 272.594,66 ​ euro.

”

Annick De Ridder, voorzitter van de raad van bestuur van Port of Antwerp-Bruges: “

Dankzij de renovatie van het kerkje van Wilmarsdonk en het kunstproject eromheen blijft deze plek en de geschiedenis die eraan vasthangt verder leven. Omdat de toren zich op operationeel haventerrein bevindt is die niet publiek toegankelijk. Wel openen we die zo’n vijftal maal per jaar onder begeleiding voor het publiek met Open Monumentendag als primeur. Deze toren is en blijft een zichtbare herinnering aan de verdwenen polderdorpen. Tegelijkertijd verwijst de toren ook naar de uitbreiding van de Antwerpse haven, nog altijd dé economische motor van Vlaanderen.

”

Bas Princen, kunstenaar ‘Wilmarsdonk Transfers’: “

De toren van Wilmarsdonk ademt geschiedenis; geschiedenis die ondanks de renovatie niet verloren mocht gaan. Het oude gelijkvloers van de kerktoren is in ere hersteld. In een verdiepte binnentuin heb ik 14 foto’s geplaatst die de levensgrote details laten zien van de kerktoren die na de renovatie verdwenen en verborgen zijn. Het patina – een soort doffe corrosielaag – en de aantasting van de tijd legde ik op beeld vast, zodat we dit ook na de reconstructie blijven herinneren.

”